Last but not least

Zoals de titel al verraad is dit nu toch echt mijn laatste verslag.
Over 3 dagen is het namelijk tijd om naar Nederland terug te vliegen, waar ik als het goed is veilig en wel aan kom om 06:40 in de ochtend.

Ik heb net mijn laatste examen afgerond op de universiteit hier in Surabaya. Ik ben nu dus echt klaar op school en kan nog een paar dagen relaxen voordat ik het vliegtuig in stap.
Vanavond gaan we met onze Indonesische vrienden van IOP uiteten en misschien een drankje doen als afscheid.
Morgen vertrekt Matti vervolgens als eerste, ik zondag en Piet pas op 27 Januari.

Ik zal een beetje proberen samen te vatten hoe ik deze 5 maanden heb beleefd en wat ik ervan vond totaal.
Ten eerste zou ik het iedereen aanraden om de kans met twee handen aan te grijpen wanneer je hem krijgt. Ik ben heel erg blij dat ik deze ervaring heb mee mogen maken en zou het voor geen goud willen missen.
Wat betreft de keuze Indonesië zou ik het persoonlijk niet aanraden om het voor school te doen. Reizen daar en tegen is wel aan te raden.
Ik heb erg veel zin om weer naar huis te gaan omdat zo lang van thuis weg zijn op een gegeven moment ook gaat opbreken en heb gewoon heel veel zin om mijn vriendinnen weer te zien en te gaan werken in de Spijker en te gaan dansen enzo. En niet te vergeten lekkere Hollandse kost eten want die rijst komt me de spuigaten uit. Mijn normale leventje weer oppakken. Wat wel wennen gaat worden aangezien ik na ruim een jaar op mezelf te wonen weer terug ga wonen bij mijn ouders.

Een aantal dingen van Indonesië, met name Java, beginnen me daarnaast ook te irriteren, wat ook weer een indicatie is dat het tijd is om te gaan. Ik denk dat ik ook niet snel meer terug zal komen naar Java. De dingen die ik hier gedaan en gezien heb zijn heel leuk geweest, maar na dit 1x te hebben gezien en gedaan is het wel genoeg.
Bali daarentegen zou ik ooit nog heel graag terugkomen. En ook Sumatra zou ik heel graag een keer willen zien. Dit is er niet van gekomen in mijn tijd hier.

Ik heb heel veel mogen leren over de cultuur en religies hier in Indonesië. En hier heb ik ook veel van genoten. Mijn reisjes hebben mijn tijd hier absoluut helemaal top gemaakt en ook de mensen die ik heb leren kennen hebben hier sterk aan bijgedragen.
Hoewel de verschillen tussen Nederland en Indonesië voor mij hier heel duidelijk zijn, is het heel moeilijk een duidelijk beeld te schetsen voor anderen. Ik zal toch een poging wagen door een kleine opsomming van wat punten van verschil. Dit is echter lang niet alles maar om alles te vertellen heb ik wel even wat kantjes nodig. Dit komt allemaal in het echt wel een keer ter sprake.
- Het is hier het hele jaar door "zomer". Het is elke dag tussen de 30-40 graden. Ze kennen hier wel seizoenen, maar die zijn 'regenseizoen' en droog seizoen'. In het regenseizoen regent het elke dag een keer heel hard, maar niet lang.
- Mensen leven op straat. In Nederland zijn mensen veel binnen of zitten in hun eigen achtertuin met privacy. Hier in Indonesië zie je overal mensen langs de straat zitten of buiten slapen of buiten eten bij de warungs (kleine eettentjes langs de straat).
- Onderhoud is slecht wat betreft eigenlijk alles. De straten, auto's, gebouwen, milieu, rivieren etcetera zijn slecht onderhouden terwijl het eigenlijk heel mooi had kunnen zien. Het 'paradijs' idee dat ik in de eerste instantie had (en wat veel mensen thuis denken) was dus snel over.
- De mentaliteit van de mensen is heel anders. Stress lijkt hier niet voor te komen en alles gaat op een slakkengang tempo.
- "buleh" worden als beroemdheid beschouwd. Buleh zijn blanken. Mensen (op Bali na) roepen overal naar je, willen je aanraken omdat ze denken dat het geluk brengt, willen je afzetten omdat ze denken dat je rijk bent, willen met je op de foto, willen je op facebook en gaan je smsen enzo. Dit is een groot punt van ergernis voor mij geweest de hele periode. Doe mij maar een onzichtbaar bestaan.
- Verkeer is dramatisch. Ze hebben strepen op de weg en stoplichten, maar hier wordt weinig tot geen gebruik van gemaakt. In grote steden zoals Surabaya en Jakarta kun je er ook van uit gaan dat je minstens een paar uur langer erover doet om ergens te komen dan je denkt.
- Mensen willen je graag helpen met als resultaat dat ze hoe dan ook een antwoordt geven (ook al weten ze helemaal niet of het wel zo is).

Pfff er zijn zoveel dingen die ik nog meer kan opnoemen, maar dan wordt de lijst wel heel erg lang. Laten we het er nu even ophouden dat ik veel heb geleerd en veel verschillenen heb gezien en daar tot op de dag van vandaag nog aan moet wennen.
Hoewel ik zelf niet religieus ben heb ik toch veel mogen leren over andere religies, wat ik erg interessant vond.

Al met al was het een fantastische ervaring waar ik heel dankbaar voor ben en die ik nooit zal vergeten.
Ik hoop de mensen die ik heb leren kennen nog ooit te zien in Nederland. Sowieso weet ik zeker dat ik Piet nog ga zien aangezien die ook in Eindhoven woont. Ook Louise ga ik hoe dan ook nog een keertje zien. Wat de rest van de mensen betreft hoop ik ze ook nog een keer te mogen zien en spreken!

Indonesia, you were amazing but it is time for me to go HOME.

Voor alle lezers/volgers/vrienden/familie etc,: heel leuk dat jullie me al die tijd hebben gevolgd en regelmatig leuke berichten hebben achtergelaten. Jullie horen in Nederland vast nog wel meer van mijn avonturen en mochten jullie foto's enzo willen zien (die heb ik HEEL veel) kom vooral een keertje langs!
Deze keer kan ik zeggen.... Tot heel snel!!

Liefs! <3